سلام خدمت تمامی دوستان و همراهان همیشگی وبلاگ ما و کسانی که برای اولین بار به وبلاگ ما میان.

این مطالب و عکس هایی که آماده کردیم از ما نیست ولی از دست اندکاران آنها ممنونیم.

همه ی ما دم از فرهنگ و با فرهنگی میزنیم ولی بیایم و حداقل به وجدان خودمون راستش رو بگیم که فرهنگش رو داریم یا نه؟؟؟

فرهنگ واسه ما شده یه شعار!! شعار دیگه بسه عمل کنیم

از همین حالا به فکر فرهنگ سازی باشیم

از نگاه آمار

 براساس آمارهای رسمی، طی جنگ ۸ ساله ایران و عراق تعداد کشته‌های ایران ۲۱۸ هزار نفر بوده است. در فاصله زمانی سال ۱۳۸۱ تا سال ۱۳۸۹ (۸ سال) در سوانح رانندگی ۲۵۳ هزار نفر در ایران جان خود را از دست داده‌اند.

دلیل چیست؟؟؟

در دوران پس از انقلاب هر سال دست کم ۲۷۰ هزار نفر بر اثر تصادفات رانندگی مجروح شده‌اند. طبق اعلام رسمی پلیس ایران در سال ۸۹ در هر ۲۴ دقیقه یک نفر بر اثر سانحه رانندگی جان خود را از دست داده است

افزایش ایمنی اتومبیل و یا فرهنگ‌سازی

چرا در ایران آمار تصادف این‌قدر بالا است. در ایران به ازای هر ۱۲ نفر یک اتومبیل وجود دارد. این درحالی است که در آمریکا به ازای هر ۱.۱ نفر و در اروپا به ازای هر ۱.۵ نفر یک اتومبیل وجود دارد.

نخست فرهنگ
در بحث افزایش ایمنی اتومبیل‌ها کامنت یک کاربر در یک نشریه الکترونیکی ایرانی بسیار گویاست: «اگر الان تمام ماشینای ما بشه مثل ماشینای آلمان و تمام آلمانیا سوار پراید شوند، فکر می‌کنید آمار کشته‌های رانندگی آلمان میشه بالای ۲۵۰۰۰ یا آمار کشته‌های ما میشه کمتر از ۳۰۰۰ نفر؟ عامل اصلی همون فرهنگ رانندگیه».


پرخاش‌گری و تنش
گرچه اتومبیل سال‌هاست وارد ایران شده و ساختار شهرها را تغییر داده، اما به‌نظر می‌رسد فرهنگ رانندگی در ایران از ضعف‌های بسیار فاحشی برخوردار است. رانندگی مشارکت در امری جمعی است.


رعایت فاصله
ترافیک در همه شهرهای بزرگ دنیا وجود دارد. وقتی بناست چند صد هزار نفر در ساعت معینی به سر کار بروند خود به خود ازدحام پدید می‌آید. اما در شهرهای بزرگ ایران چون رانندگی یک امر فردی است نه جمعی، ترافیک فقط موجب تأخیر نیست، موجب «کلافگی» و «خرد شدن اعصاب» ، «تنش بین شهروندان» و «پرخاشگری» نیز هست.

 
فرهنگ تابلو
 
 نقطه شروع اصلاح فرهنگ رانندگی در ایران، رعایت فاصله است. طبق قانون رانندگان موظفند “فاصله ایمن” را رعایت کنند. این تعریفی کلی است که نه مصادیقش مشخص شده و نه به رانندگان در این مورد آموزش داده شده است.



 
عابرین پیاده
به نظر می‌رسد تابلوهای قواعد رانندگی در ایران کاملا بی‌معنا هستند. بی‌اعتنایی به تابلوها یعنی بی‌اعتنانی به جامعه.





حرکت در بین خطوط
اولین اصل رانندگی امن این است که در هر صورت و در هر شرایطی الویت عبور با عابرین پیاده است. اما در عمل عبور از خط عابر پیاده در ایران همواره یک “مانور خطرناک” بوده است.





استفاده بی مورد از بوق
از جمله عوامل اصلی ایجاد ترافیک و اختلال در عبور و مرور، عدم حرکت در بین خطوط مشخص شده است. برخی رانندگان به دلایلی مانند ترافیک سنگین، بطور مداوم از مسیر خود منحرف شده و علاوه بر اینکه برای دیگر رانندگان ایجاد مزاحمت می‌کنند، در تشدید ترافیک و بر هم زدن نظم عمومی نقش دارند. البته در بعضی موارد هم خیابان‌های ایران خط کشی نشده‌اند و یا نیاز به اصلاح خطوط وجود دارد.




قوانین
استفاده گاه و بی گاه از بوق برای برخی از رانندگان به‌صورت عادتی همیشگی در آمده که این مسئله علاوه بر ایجاد آلودگی صوتی، به‌‌طور جدی باعث سلب آسایش دیگران می‌شود.


فرهنگ سازی
 از آبان سال ۱۳۹۰ با اعلام کد جدید جرائم رانندگی در ۱۷۱ مورد، حداقل جریمه در ایران ۳هزار تومان و حداکثر ۲۰۰ هزار تومان شده است. پیش از این میزان جریمه بین یک هزار تا ۳۰ هزار تومان بود.
 

 

قوانین سخت گیرانه شاید بتوانند برخی رفتارهای پر خطر در رانندگان را کنترل کنند، اما فرهنگ سازی می‌تواند رعایت قوانین رانندگی را برای هر راننده به امری درونی تبدیل کند.

از انتخاب شما متشکریم

انتخاب شما عزیزان باعث شادی و دل گرمی ماست

منتظر عکس های بعدی ما باشید

نظر یادتون نره

منبع: سایت ایران ویج